Tajemnicza cywilizacja nuragijska, która królowała na Sardynii tysiące lat temu, dziś pozostawiła po sobie tylko ruiny, tzw. „nuraghi” - potężne budowle, służące prawdopodobnie do celów obserwacyjno-obronnych, być może także rytualnych, ale z pewnością dające naukowcom natchnienie do snucia teorii o Sardynii jako słynnego zaginionego imperium - Atlantydy.

Według nowej hipotezy (2009) Włocha Sergio Frau, Sardynia idealnie pasuje do opisanej przez Platona Atlantydy, zaś południowo-wschodnie wybrzeża Sycylii i Sardynii tworzą wspominane przez filozofa Słupy Heraklesa. Według włoskiego badacza cywilizacja nuragijska jest właśnie pozostałością wielkiego Imperium Atlantydy.

Jedna z takich megalitycznych wież warownych, „nuraghe” znajduje się również w mieście mojej asystentury, Olbii i jest datowana na 1300-1200 r. p.n.e. Pozostałości fortyfikacji wciąż dumnie prężą się nad miastem i spoglądają na wapienną wyspę Tavolarę osadzoną w błękitach morza. Wyspa jest częścią rezerwatu przyrody, zamieszkana zaledwie przez kilka rodzin, zaś latem w tej scenerii odbywa się kino plenerowe, wabiące miłośników filmów.

Tavolara to charakterystyczny symbol Olbii i mój punkt orientacyjny. Olbijczycy powiadają, że gdy na Tavolarę siadają chmury, oznacza to zapowiedź deszczu. Jednak według moich obserwacji meteorologicznych nie sprawdza się :) .

Ale zato sprawdzają się dwie asystentki COMENIUSA mieszkające w jednym mieście. Mnie sprawdzała Feyza – asystentka z Turcji, którą zaprosiłam na swoje lekcje rosyjskiego. Koleżanka nie tylko obserwowała, ale aktywnie włączyła się w moje zajęcia i choć raz asystentka miała asystentkę :) To podczas listopadowego spotkania wprowadzającego w Rzymie okazało się, że nie jestem jedyną asystentką w Olbii, co było bardzo radosną nowiną. Przez cały okres asystentury wymieniałyśmy się szkolnym doświadczeniem pracy w podstawówce, gdzie asystowała Feyza i moim liceum, a także uzupełniałyśmy się nowymi pomysłami.
Roksana Tchórz