Mamy ciepły lipiec. Od zakończenia mojej Asystentury Comeniusa w Skarze minął już ponad miesiąc. Niby tak nie wiele czasu, a ja już tęsknię za ludźmi, których tam poznałam, za pięknymi miejscami, które udało mi się zwiedzić i za naszą zwykłą codziennością w Katedralskolan. Wiem, że już nigdy nie będzie tak samo i to wprawia mnie w nieco nostalgiczny nastrój.